De eerste dag in Luxemburg

Na een nacht met diepe stilte en angstige dusternis bovenop een Luxemburgse heuvel besloten we vandaag deze voor ons te rustige camping te verlaten en verder naar het zuiden te trekken.
Fietsen werd er ook al niets, omdat we dan altijd eerst naar beneden moesten. En terug was een hele klim. Dit had ik gisterenmiddag overigens nog even uitgeprobeerd. Met aangetrokken remmen kon ik net onder de 50 km per uur blijven. Ja naar beneden heren! Zie verder de foto!

We hadden onze pijlen nu gericht op het plaatsje Reisdorf. Dat is 45 km zuidelijker dan Lieler. Het ligt op de grens met Duitsland. De grens wordt gemarkeerd door het riviertje de Sure. Of zoals de Duitser het noemen " der Sauer". Tis dus eigenlijk gewoon een zure sloot!. En de camping ligt precies aan de over ervan. En als je nu in alle stilte luistert, hoor je het kabbelende water en moet je om het kwartier pissen. Dat wordt dus vroeg naar binnen vanavond. (Doe de deur toe zoetelief)

Langs het riviertje hebben ze hier een schitterend fietspad aangelegd. En dat hebben we vanmiddag maar eens uitgeprobeerd. Samen op de fiets naar eternach. Dat was 18 kilometer heen en 18 terug. Je verwacht het niet he. En dät was goed te doen. Zo nu en dan wat klimmen en dalen, maar dat mocht de pret niet drukken. En bij thuiskomst hebben we ons bezat met 1 jup per persoon. Dat hadden we wel verdiend. En daar ronkte mijn reisgenote natuurlijk weer prettig op. Zie ook foto.

Vanavond plannen gemaakt voor de fietstocht van morgen. Eigenlijk willen we dan naar Vianden. Maar dat is wel flink op en af. Dus maar even kijken of dat wat gaat worden. Zo niet, dan is er hier vast wel een ander ritje te bedenken.

Maar voor nu, oogjes dicht en snaveltjes toe.
Welterusten.