Op reis naar Laerdal

Vandaag stond de reis naar Leardal gepland. Weg van het mooie plekkie aan het meer naar weer een nieuwe camping. We wilden nog graag een laatste blik werpen op de omgeving, maar het dal was inmiddels volgestroomd met wolken. Voor je zag je nauwelijks iets en boven zag je de blauwe lucht en bergtoppen. Spookachtige plaatjes.

Wij hadden er voor gekozen om niet de door ASCI aangegeven route te nemen maar een 60 km kortere die door ASCI als gevaarlijk werd bestempeld. Nou dat wilde we meemaken. Zelfs onze Ernie wist daar de weg. Woei! Gheghe.

We waren nog maar net uit het dal aan het klimmen of de wolken trokken op en het zicht werd weer prima. Er volgde een mooie rit met wegen die te smal waren om elkaar te kunnen passeren. Maar ja, dat is een kwestie van tijdig stoppen. Het kostte een van de reisgenoten in ieder geval een buitenspiegel. Maar wij kwamen er prima door heen. Ja ik zie natuurlijk alles. En na een bezoek aan een museum besloten we om na de volgende berg een tussenstop te maken. En dat was weer een plekkie waar ik uren had kunnen blijven zitten. Dus toch maar even gepicknickt.

Daarna weer verder. Enkele tunnels van een km of zes en een pontje over en we stonden op de volgende camping. Een prachtige camping tussen twee rotsen aan het begin van de langste fjord van Noorwegen, en met nu wel prima internet. Wel niet zo mooi als de vorige, maar wel in een bijzonder mooie omgeving. Daarover a.s. week meer.

Dan nog even dit. Aan het begin van de reis kregen we van de reisleider te horen, dat we bij hem moesten zijn als er problemen in de groep waren. Gisteren heb ik me bij hem gemeld met een probleem. Een van de reisgenoten lachte me als ze naar me keek, iedere keer weer uit en maakte opmerkingen die door mij als zeer kwetsend werden ervaren. Na zijn bemiddelende rol ging het vandaag al weer wat beter. Ik hoefde vandaag niet weer oogschaduw op. Zeg nou zelf......