Wegens de dreiging van naderend onweer hebben we het besluit genomen op de mooiste plek van Saarburg slechts 1 nacht te verblijven. En gelet op alle bijgeluiden van de afgelopen nacht was ik enorm in mijn nopjes met dit besluit. Want ik had niet alleen een snurkende echtgenote rechts van me. Nee links van me stond een schitterende koepeltent met hierin een gegrom als van een colonne masturberende ijsberen. Dus die eerste nacht was al snel aan diggelen. Om zes uur gloorde de zon boven de bergen van Saarburg. Dus wij er uit op voor de volgende tocht. Het duurde een klein uur voordat we hadden ontbeten, koffie gedronken, toilet geleegd en gedaan en alles weer ingepakt. Wij vol goede moed de berg af op naar Oostenrijk. En dat was vanaf zeven uur dus best heel leuk rijden. Geen kip op de weg en langs de Saar het ene mooie plaatje na het andere. We voelden ons echt verrast.

Maar de ochtend verliep snel en de volgende verrassing lag op de loer. Files zonder end. Vooral bij de grensovergang met Oostenrijk leek er geen eind aan te komen. En die file daar voornamelijk veroorzaakt door een uitrit in een dorpje zo'n 10 km over de grens waar men uit beleefdheid mensen voor liet gaan. Ja je kunt het verkeer maar goed geregeld hebben. Overigens waren ook horde motorrijders oorzaak van de vertragingen. Vele malen op onmogelijke plaatsen inhalen waardoor het overige verkeer volop in de remmen moest. Het zou verboden moeten worden dat gesnor op die motoren. En ze stonken ook nog.

En aan het einde van de dag volgde nog en verrassing. We hadden een camping geselecteerd die er op basis van het verhaal en de foto erg aantrekkelijk uit zag. Schitterende vergezichten en groot zwembad. We kwamen uiteindelijk in een straatje met bomen en hieronder twee rijen dik de campers geparkeerd. Foto volgt morgen. Ons uitzicht was links een camper, rechts een camper en tegenover ons een camper. Het werd dus bij het uitstappen uitkijken of de buurman ook niet gelijk buiten kwam. Want dan had je een botsing. En dat zwembad, ja die ging al snel dicht. Jammer hadden we maar wat eerder moeten komen. Pffff nog eerder. We hebben in ieder geval over 600 km ruim tien uur gedaan. En in die tien uur hebben slechts 1 keer kort gepauzeerd. Maar ja, morgen is er weer een dag. Morgen vroeg maar eens naar het weer kijken. En dan besluiten of we hier nog even blijven of dat we op doorrijs gaan naar Italië. Een van onze overburen was vanmiddag blij eindelijk weer een hollander tegenover zich te krijgen ipv nog meer van die shit Italianen. Okay wellicht denk ik er over enkele weken ook zo over. Maar we reizen binnen enkele dagen zeker door naar Italië. Dat staat vast.