Zaterdagmorgen rond de klok van negen was het dan zo ver. De camper stond volgeladen te trappelen om te vertrekken. Nadat eerst de buurtjes een goede reis waren wezen wensen was ook het Fenderts uitzwaaicommite van de partij. Ja op vier weken zonder opa Nico moet je natuurlijk goed voorbereid zijn (maar dat is uiteraard wederzijds).

In alle vroegte werd dus koers gezet richting het Duitse Saarburg in de hoop weer ergens op de uitkijk rand van de camping te kunnen staan om zo over de bossen en heuvels uit te kunnen kijken. Na vier uur crossen door het zonnige België wisten we het al snel, er waren nog maar drie plekjes vrij op de rand. En zelfs die ene waar we vorig jaar ook mochten staan. Nou doet U die dan maar mevrouw. Nee we zijn geen gewoontedieren, maar het is wel lekker!

Onderweg naar Saarburg passeerden we, of werden we gepasseerd door tal van vakantiegangers in camper of met caravan. En wat ons opviel is, dat de grijze golf duidelijk zijn weg naar het zuiden had gevonden. Het was eindelijk weer tijd voor de oudjes. Maar goed dat Verien afgelopen week nog met de kleurenkam door haar kuif is geweest. Anders waren ook wij op 1 hoop geveegd met deze grijze golf. En dat zou een misvatting zijn.

In Saarburg zag het er weer geweldig uit. Ik ontmoette daar eerst de vrouw van volgens mij de Duitse keizer. Wellicht kennen jullie haar. Het zwemmen viel wel wat tegen. Smerige vloeren en vervelende kids die overal maar in het bad sprongen. Dat is niks meer voor ons. Gelukkig deden die van ons dat (vroeger) niet. Giga irri.

Tot slot moet met enig schaamrood op de kaken nog wel iets bekennen. Iets met een blauwtje en lopen. Zie foto en vul het verder zelf maar in. Hoezo eerbiedige afstand.

P.s. Henk heb ik toegevoegd aan de lijst met geadresseerden. Laat even weten of ze bij jou aankomen. Lukt blijkbaar niet bij iedereen.