Nu echt de Zwitserse bergen in

Volgens de Zwitserse weergoden zouden we eigenlijk nog een dag aan het meer van Geneve moeten blijven. Maar we wilden toch eigenlijk graag de bergen in. Dus dan toch maar het risico gelopen, dat het weer wat minder zou zijn. Maar dat bleek tot eind van de middag eigenlijk onzin. Want op de nieuwe camping hebben we tot een uur of 4 zitten bakken in de herfst zon.
Maar na uitvoerig bestuderen van alle campings in de provincie Wallis in de campinggids en op de ACSI app, kwam de camping in Raron het beste uit de bus. En dat blijkt terecht te zijn. Want alle positieve verhalen klopten helemaal. Een leuke camping tussen enorme bergen en een fijn onthaal. Niets lijkt ze hier te veel te zijn. En ze spreken hier gewoon Duits. Nix geen bonjour of zo, nee gewoon Duits of Engels. en dat is een stuk eenvoudiger.

Een blik rond me heen vanuit mijn luie stoel bracht me op verschillende ideeën. Ik zag van vlak naast de camping twee kabelbanen de lucht in schieten. Naar hoger gelegen oorden, zo bleek. Ik zag een leuk zwembadje. Goed voor warme dagen. En ik zag een bergketen met daar tegenaan een leuk dorpje en daarboven een lange spoorbaan met diverse bruggen. Ja een heuse Marklinbaan. En nu het inmiddels donker is, zie ik die baan uiteraard niet, maar wel de verlichte treinen die daar tunnel in en uit rijden. Een prachtig gezicht. Dat lijkt me een leuke treinwand op de zolder in Dinteloord....... Even stoppen met dromen dus.

Half in de middag werd me de vraag gesteld of ik niet nu al omhoog wilde met de kabelbaan. Ja schat, goed scht, zei ik zols gewoonlijk. Was dat niet een beetje buiten de waard gerekend. Wij dus omhoog. En voor we het wisten zaten we op een bergtop van 1600 meter. Eerst met een kabelbaan en daarna met een stoeltjesllift, waarin ik niet meer mocht bewegen dan alleen adem halen. En toe we er eenmaal uit waren, natuurlijk praatjes voor tien. En mevrouw vond, dat ze als beloning wel warme appelkuchen met ijsbolletjes en slagroom had verdiend. Zeg maar dag, suikergehalte. Maar goed, ook op deze hoogte had ik niets in te brengen dan alleen Franken.

In de loop van de week willen we eigenlijk naar Zermat. Daar kan je op de Gorneratbahn naar 3200 meter. En wie hier nog nooit van gehoord heeft, iedere morgen vanaf 9.00 uur op de Belgische zenders bij Windows of the World komt deze plek voorbij. En daar wil ik uiteraard een keer naar toe. Ja nu ik er toch ben. Maar ja, dat is eerst een uurtje met de camper omhoog rijden, dan een parkeerplaats zoeken en dan met de trein nog verder omhoog. Ik kan eigenlijk niet wachten. Maar dan moet de zon natuurlijk wel schijnen. Maar we hebben nog een kleine 2 weken om daar op te wachten. En zo niet, dan gaan we volgend jaar gewoon nog een keer en zingen we: zullen we het nog een keertje over doen, want het was niet nar ons zin...... Heb je hem weer?