Onze eerste dag in Zwitserland

We hadden gisteren een mooi plekkie uitgezocht op de camping. Het was er toen lekker rustig en vlak bij toilet, douche en afwasmogelijkheden. Maar we kwamen er in de loop van de avond achter, dat daar ook negatieve kanten aan zaten. Het barste van de kids en pubers rondom dat gebouw en die zaten overdag allemaal in het zwemparadijs aan de overkant van de straat. Maar gelukkig gingen ze in de loop van de dag allemaal naar huis en is de rust inmiddels weergekeerd.

Vanmiddag een fietstocht gemaakt langs het meer van Genève naar Montreux. En dat was een ware belevenis. Want schijnbaar is het hier zo geregeld, dat de voetgangers en de fietsers hetzelfde pad moeten delen. En de voetgangers vinden, dat ze voor fietsers niet opzij hoeven te gaan. Ja, dat is voor een oer Hollands stel wel ff wennen. Maar ik kan je verklappen, dat dit voor sommige wederzijds was. Ik miste de stadion toeter van Willem enorm. Wat had ik graag een keer op die toeter gedrukt. Maar het was een hele mooie route die ons grotendeels langs het meer voerde met tussendoor schitterende uitzichten. Tussendoor nog een paar keer lekker op,een bankie gehangen. Romantisch hè. ;-)

Maar eigenlijk is deze route een van de weinige fietsroutes in de buurt. Dus maar besloten om morgen de bergen maar in te trekken. Wel met het risico dat het weer er iets minder is, maar ja ik zoek het altijd hogerop zoals je weet.

Nou is dät nu alles zullen jullie je wellicht afvragen. Nou eigenlijk wel, maar ik heb vanmorgen toch nog iets meegemaakt wat er voor zorgde, dat ik zo'n beetje de hele dag loop te glimlachen. Het is eigenlijk een beetje een vies praatje, maar vond het wel leuk.

Na twee dagen iets met bruine bonen gegeten te hebben was het vanmorgen de hoogste tijd om ees flink opruiming te houden. Maar besloten om dit op het openbaar toilet van de camping te doen en zodoende onze buren te vriend te houden. Er zijn slechts twee heren toiletten open waarvan ik alleen nog het grote invalide toilet kon kiezen. Ik zat nog maar net te broeden of er kwam al een volgende klant. Ja helaas die moest wachten. Na een paar minuten voelde hij nog maar eens aan beide deuren. De druk was bij hem waarschijnlijk ook hoog. Inmiddels zat ik me al een beetje te schamen over het aroma dat ik in de ruimte had verspreid en stiekem hoopte ik, dat mijn buurman op het toilet naast me eerder klaar zou zijn zodat de wachter daar aan de bak kon. Maar mogelijk was hij al door mijn gifgas aanval ingedut. Toch maar besloten af te sluiten en de boel maar eens schoon te maken. Want ja, de vieze lucht was al erg genoeg. Dan moet je de rest denk ik zeker schoon achter laten. Zo gedaan. En geheel opgelucht stapte ik het toilet uit en stond ik oog in oog met de volgende patiënt. Maar met dat ik de deur open deed kwam niet alleen ik naar buiten maar ook de kern van de aroma die ik gefabriceerd had. Het enige wat ik nog kon doen was, vriendelijk de deur voor hem open houden en netjes bonjour zeggen.
De arme knul dorst natuurlijk op al mijn vriendelijkheid geen non meer te zeggen maar trad het toilet wel binnen met een hele bedenkelijke blik. Een zielige blik zelfs, alsof hij het gevoel had dat hij naar een gaskamer werd afgevoerd. Nou ja, zo erg was het gelukkig niet, maar die blik ben ik vandaag niet meer vergeten en zorgde voor de eerder genoemde grijns op mijn gezicht. Maar gelukkig was ik niet de enige die er om kon lachen. Want ik ken iemand die heel blij was, dat ik de boodschap niet in de camper had gedaan maar in het openbaar toilet. En ja, hier kan ik eigenlijk geen echt deuntje bij bedenken hoor. jullie wel?
Of dan is het misschien: het aroma komt je tegemoet
Zodra je het deurtje open doet....... Heb je hem?