Vertier in de olympische omgeving van Noorwegen

Vandaag stond er een rustdag op het programma. Maar ik ben niet op vakantie naar Noorwegen gegaan om uit te gaan rusten maar om iets van Noorwegen te zien. En dat konden we op zich al vanuit de camper (zie foto) maar ik wilde nog meer.

Dus vertrokken we vanmorgen richting Hamar om de olympische schaatshal van 1994 (het omgekeerde Vikingschip) op te zoeken. En dat lukte vrij eenvoudig. En we mochten binnen een kijkje nemen. Maar wat ooit een schaatstempel was is nu niet meer dan een berg met slecht onderhouden hout met een betonnen vloer. En op ieder hoek kwam je de naam tegen van hun schaarsheid van 1994 Jan Olaf Koss. Wie kent hem niet. Was leuk het een keer in het echt gezien te hebben, maar zonder ijs is het drie keer niets.

Daarna terug naar Lillehammer. Daar kwamen we langs het andere olympische bolwerk met o.a. de skischans van 1994. Een enorme schans die tegen een berg staat aangebouwd. Dus met onze bus naar boven en eens gekeken of ik ook hier de top kon bereiken. Er was een stoeltjeslift en een enorme trap naast de schans. En omdat beide even ver was, besloot ik de trap te nemen. Een beetje beweging in de vakantie kan natuurlijk geen kwaad. Het was een enorme klim maar ook met een enorm uitzicht. Ik was blij dat ik het gedaan heb maar ook dat ik weer beneden was. En.... natuurlijk weet ik hoeveel treden deze schans heeft. Duhhhh. Ik heb er in ieder geval 796 geteld. Vanavond aten we boontjes......... Nee die heb ik nou weer niet geteld.

Morgen gaat we ruim 270 km naar het noorden. Daar wordt het gelukkig wat frisser. (21 gr). Daar blijven we tot vrijdag. En schijnbaar is er daar ook weer goed internet. Kan ik in ieder geval weer mijn verhaal kwijt. CU.